The Lost Rivers - My Beatific Vision

Οι Ceremony δεν κάλυψαν ολοκληρωτικά τη δίψα που δημιούργησαν οι A Place To Bury Strangers για όλο και περισσότερο "shoegaze".
Όλη η φάση έχει μείνει στάσιμη αρκετό καιρό τώρα, τίποτα δεν υπερπήδησε το κενό που δημιουργήθηκε.Αυτη τη τρύπα που τα παρέσυρε όλα διατηρείται και ότι νεό βγαίνει χάνεται μέσα στην κενότητα της.
Φαντάζομαι ότι αν ποτέ γέμιζε και μπορούσα να προχωρήσω στον ίδιο δρόμο, κάπου εκεί θα υπήρχε μια λακούβα, έτσι για να μου θυμίζει τι έγινε.Όχι, δεν ανήκω στους μουσικά ευχαριστημένους για το 2010, κάποια είδους αντίδραση θα μπορούσε να είναι αυτό ή απλώς το έφεραν οι συνθήκες βλέπεις.Τίποτα δεν με κεντρίζει, μηδέν ενδιαφέρον, όλα ακούγονται κοινά και όλα φευγαλέα.
Πρωινή γκρίνια για το τίποτα, άλλος ένας ξινός πρωινός καφές και 2-3 τσιγάρα για να εκτόνωσουν τη ξινίλα με πικρίλα.Η μουσική υπόκρουση μελαγχολική, αυτός ο ρυθμικός θόρυβος κάτι μου ξυπνάει.

Ακούω τους Lost Rivers, τυχαία ανακάλυψη, σίγουρα από αυτές που δεν περιμένεις να σε εντυπωσιάσουν.Ούτως ή άλλως πόσο καιρό έχει κάτι καλό να βγει από τη Γερμανία;.....Αιφνιδιάζομαι και μεταφέρομαι σε μία κλειστοφοβική pub με πολύ καπνό, κρατάω το αγαπημένο μου ποτό και κουνάω ρυθμικά το σώμα μου προσπαθόντας να αποφύγω να κλείσω τα αυτιά μου και να ξεριζώσω το κεφάλι μου.Η διχρωμία  που εναλλάσεται ψυχεδελικά μεταξύ μαύρου και ροζ παραδόξως είναι ταιριαστή.Δεν το αντέχω, με αρρωσταίνει αυτό που ακούω και ο dj δεν αλλάζει δίσκο.Η παράνοια είναι το επόμενο βήμα, μόλις πια μπει το "Stay" όλα εχουν τελειώσει.Ακουμπάω τους αγκώνες στη μπάρα και τραβάω τα μάγουλα μου προς τα κάτω.
Με το "Endless Reminder" κλείνει ο δίσκος, εκεί τελειώνει και η εμπειρία μου.Επιστρέφω εκεί που ήμουν...ένας μισοτελειωμένος καφές και ένα καμμένο τσιγάρο.Τρέχω να το πω, τίποτα δεν είναι πια ίδιο.
Το κενό καλύφθηκε και δεν μπορώ να κρύψω την παραζάλη μου.

Coming Soon...

Esben and the Witch-33 EP

Περπάτησε πολύ ώρα για να βρει τον δρόμο του, άφησε σημάδια για να θυμάται την επιστροφή...
Εδώ το βενζινάδικο, εδώ πιο κάτω αυτό το περίπτερο, εδώ η στάση του μετρό, εδώ το σχολείο που πήγαινα μικρός, εδώ το γηπεδάκι που αράζαμε με τον Νικόλα και τον Γιώργο, εδώ έδωσα το πρώτο μου φιλί με την Ευαγγελία, εδώ έφαγα την πρώτη μου σούπα με το ποδήλατο, εδώ παίζαμε κρυφτό και εγώ κρυβόμουν πάντα με την Ευαγγελία και την Μυρτώ και την Σουζάνα και την Μαριαλλένα, εδώ κάπνισα το πρώτο μου τσιγάρο, από εδώ αγόρασα τον πρώτο μου δίσκο, εδώ έδωσα τα πρώτα μου ραντεβού για συναυλίες, εδώ είπα πρώτη φορά ''σε σκέφτομαι'', σε αυτόν τον δρόμο έτρεξα με όλη μου την δύναμη, σε αυτό το σημείο μια φορά ζαλίστηκα και έπεσα κάτω από τον φόβο μου, εδώ, σε αυτό ακριβώς το σημείο, ξέρασα πρώτη φορά μετά τρελό μεθύσι, εδώ πιο κάτω πηγαίναμε για καφέ μετά την σχολή, από εδώ αγόρασα τα έπιπλα για το σπίτι που έμεινα μόνος μου και συνεχίζω να μένω ακόμα, εδώ μια φορά με είχε πάρει ο ύπνος, ναι, εδώ σε αυτό το παγκάκι, εδώ, σε αυτό το πεζοδρόμιο χώρισα και μου κόπηκαν πρώτη φορά τα πόδια, εδώ έχω φάει μια φορά και ήταν γαμάτα, εδώ έχω χαθεί ένα βράδυ με το αυτοκίνητο ψάχνοντας τον δρόμο της επιστροφής, εδώ σε ξαναβρήκα ηλίθιε εαυτέ μου και πρέπει να γυρίσουμε πίσω...

Broken Water - Whet

Aκολουθούν σκατοχείμωνες γενικότερα.Μία παρατήρηση που απαιτεί τουλάχιστον το χαμηλότερο επίπεδο τετράγωνης λογικής και αν θέλεις με ποσοστά, γύρω στο 1% της ευφυίας ενός νιάνιαρου για να το καταλάβεις.Ακόμα και τώρα που τα γράφεις δεν καταλαβαίνεις, δεν πειράζει, θα το νιώσεις  στο πετσί σου αργά ή γρήγορα μικρέ παπάρα εαυτέ μου.

Ευτυχώς βρίσκομαι στο σωτήριο έτος 2010 και έχω λίγο χρόνο ακόμα πριν τη τελική κρίση, τη μαζική κομποστοποίηση καλύτερα.Ήδη η καθυστέρηση ήταν μεγάλη αλλά πάντα φαντάζει ευχάριστη η παρουσίαση κάτι γαμάτου που χάθηκε στα αζήτητα.Κομπλεξικός άνθρωπος σου λέω, όπως και δήποτε πρέπει να θεωρείς άξιο αναφοράς όλα τα ντούκου πράγματα.Ο κομπλεξισμός μου σπάει κόκκαλα και η γλώσσα μου στη καλύτερη άντε να σαλιώνει  κανένα αρχίδι κι αυτό μισερό.

Περιαυτολογίες κομμένες, για να περάσουμε στις "περί-αυτιών-λογίες".

Οι Βroken Water μου σκίζουνε εδώ και μήνες το σκατοψωροκαίλικο μυαλό μου.Απλά πραγματάκια οι συνθέσεις τους, κόπια Sonic Youth θα μπορούσες να πεις αλλά για κοίτα καλύτερα την φωτογραφία...πρόκειται για τρίο, υπερπληθυσμός έπεσε στη μπάντα σύμφωνα με τα δικά μου στάνταρ.Πάνε στο διάολο κι αυτά.
Χμ...ποιος τραγουδάει;Τρελό σκηνικό να στάζει μέλι το λαρύγγι και παράλληλα να τυμπανοκρούεις.Παρτούζα καμιά φορά τα φωνητικά, παρτούζα και θόρυβος, παρτούζα και το βάρος που σου χώνουν στο κεφάλι, παρτούζα και η μελωδικότητα στα καπάκια για να σε ισιώσουν.Αυτό είναι λοιπόν οι Broken Water, πρέζα και για το ξύπνημα κόκορες ή το αντίστροφο, ότι κάτσει, το κάψιμο είναι δεδομένο.Η μπάντα έχει γυναικείο χαρακτήρα, ψυχεδελομπλούμ κατάσταση και ο αέρας ραγίζει και το νερό σπάει.Ειλικρινά τον θαυμάζω αυτό το δίσκο, με άγγιξε από την αρχή και όμως δεν είναι λόγω των κοριτσιών, δεν φταίει η ιδιαίτερη τεχνοτροπία τους και ουσιαστικά είναι περιορισμένο μουσικά...αλλά, όχι δεν υπάρχει αλλά.Καμιά φορά σου κάθονται πράγματα απλά και τα βλέπεις ιδιαίτερα.Σκουριάζουν, παλιώνουν και πάλι τα κοιτάς και τι βλέπεις;Τα βλέπεις ιδιαίτερα.Ωραίος δίσκος.

what's new ...

Πως σας φαίνομαι; Γαμάτος; Γύρισα σήμερα και παραθέτω μια φώτο από τις διακοπές μου, για αλλαγή, δεν έχει μουσική σήμερα.Ο compatibility αγνοείται...Αν τον δείτε πουθενά, πείτε του να γυρίσει πίσω, ΑΜΕΣΑ.