EMA-Past Life Martyred Saints

Διάβασα για εσένα προ ημερών στο pitchfork.Σήμερα σε είδα στο 8.5.Πάντα τα best new music τα ακούω, από την αρχή ως το τέλος για να κράξω ή αντιθέτως να ακούσω κάτι που θα κάνει την έκπληξη.Περιττό να πω πως το παραπάνω είναι ότι πιο παλιομοδίτικο υπάρχει στο ίντερνετ σαν ατάκα να πεις.Σκέφτηκα πως από το εξώφυλλο θα είσαι μια τεράστια μπούρδα που θα σβήσω από την επιφάνεια εργασίας μέσα σε λίγα λεπτά.Όπως κάνω με δεκάδες άλμπουμ στο τέλος κάθε μήνα.Πίστεψα πως η φετινή χρονιά είναι ανίκανη να με κάνει να θέλω τόσο πολύ να γράψω για ένα δίσκο και όχι ένα ακόμα από τα πολλά αποτυχημένα μου κείμενα.Είμαι τύπος που γράφει, γενικά, πολλές φορές για κάτι που θαυμάζω και μου είναι πολύτιμο, κάτι που γράφει ιστορία στην καθημερινότητά μου, αλλά και αυτό το παράτησα.Καιρό τώρα.

Αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.Από τώρα.Χωρίς παζαρέματα και διαγωνισμούς, αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.Γιατί το λέω εγώ, γιατί έτσι είναι.Είναι ένας δίσκος που αξίζει να αφιερωθεί, ένας δίσκος που έχει πολύ έμπνευση να δώσει.Μια ψύχωση που μπορείς να βιώσεις με το οτιδήποτε.Ένα πουκάμισο ας πούμε, το αγαπημένο σου πουκάμισο, αυτό είναι αυτός ο δίσκος.Μια επίμονη εμμονή που σου χτυπάει την πόρτα κάθε πρωί που ανοίγεις τα μάτια σου.Ξαφνικά ένιωσα πως σώθηκα από τον λήθαργο, βρέθηκε το επόμενο κόλλημα, όλα τα προηγούμενα δεν θα μείνουν, εδώ είμαστε και μένουμε πιστοί.Προσωπικά θα έβαζα ένα τεράστιο δεκάρι από την πρώτη ακρόαση.Όσο το ακούς, όμως, γίνεται ακόμα καλύτερο και ξέρεις πως αυτό θα κρατήσει για μέρες και θα αργήσει πολύ να σταματήσει.Θα ήθελα να είναι κάτι σαν την πρώτη φορά που άκουσα όλους τους αγαπημένους μου δίσκους, αλλά ξέρω πως αυτό δεν θα ξαναγίνει ποτέ...