Phantogram - Eyelid Movies

Πως  θα μπορούσες να χαρακτηρήσεις τον ήχο της πόλης?Ποιος θα ήταν αυτός ο ξεχωριστός ρυθμός που θα μπορούσε να ακολουθήσει τον παλμό μιας πολυάσχολης, πολύβουης και βιαστικής κοινότητας;Τι θα ήταν εκείνο που θα σε έβαζε στον κυκλώνα και θα σε παράσερνε σε ένα τέμπο γρήγορων σκέψεων και γκριζαρισμένης ζωντάνιας;Φαντάζομαι κάτι προσωρινά δυναμικό, κάτι απειλητικό, κάτι πρόχειρο, σίγουρα κάτι με υποκειμενική αξία...ούτως ή άλλως ποτέ δε θα μπορούσαμε ποτέ να συντονιστούμε όλοι μαζί.Τι νόημα θα είχε...;
Ενδεχομένως να έμοιαζαν λίγο στους Handsome Furs αλλά τελικά το μόνο κοινό τους είναι ότι είναι ντουέτο και ότι η κοπέλα Sarah Barthel ασχολείται με τα πλήκτρα και ο άντρας Josh Carter με τις κιθάρες...γενικά μόνο και μόνο το γεγονός ότι οι μεν είναι από το Μόντρεαλ και οι δε από τη Νέα Υόρκη, επιτόπου αποκλείει την περίπτωση να έχουν και πολλά κοινά.
To κείμενο όσο περνάει η ώρα γίνεται πιο βαρετό και πιο ρηχό.Μάλλον έκατσε αρκετό καιρό περιμένοντας να δει το φως το μπλογκερικού ήλιου.Ότι ζητούσα να γράψω κάποτε τώρα φαντάζουν λόγια του αέρα.Εντάξει τι σκατά σκεφτόμουν τότε...περιέργους συνειρμούς έκανα.Τώρα απλώς τα αφήνω για να πιάνουν χώρο και να παινεύω τον εαυτό μου που έγραψα ένα τόσο μεγάλο κείμενο.
Η αλήθεια είναι ότι αυτός ο δίσκος είναι τόσο απολαυστικός που αν δεν τελείωνα αυτό το ποστ θα ένιωθα μισερός.Όπου τους συναντούσα θα ήξερα ότι τους χρωστάω τους καλύτερους πρωινούς καφέδες για εφέτος και παρόλ'αυτά ποτέ δεν έκανα κάτι γι'αυτούς.Εώς σήμερα.
Πέρυσι ήταν οι We Fell To Earth, εφέτος το κενό το καλύπτουν οι Phantogram.Για όσους καταναλώνουν αρκετή ώρα στα μουσικά τεκτενόμενα τους γνωρίζουν.Συνήθως τους κράζουν και τους προσπερνάνε.Σκάσανε μύτη το Φλεβάρη, τον πιο μελαγχολικό και ατμοσφαιρικό μήνα.Τώρα που κοντέυει Ιούνιος μου ακούγονται το ίδιο.
Μόλις είδα αστεράκια
Πατάω δημοσίευση ανάρτησης και ότι κάτσει