PJ HARVEY-Let England Shake

Γουστάρω τις γυναίκες με τέτοιες δυναμικές φωνές, φωνές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, που θα μπορείς να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε άπειρους ψιθύρους, που θα μπορούσες να πεις ''ναι, αυτό είναι το κορίτσι, αυτή τη φωνή άκουσα χθες στον ύπνο μου''.Η PJ Harvey είναι από αυτές τις γυναίκες που όσο περνάνε τα χρόνια εξελίσσεται σε κάτι άλλο, σε κάτι διαφορετικό.Πολλές φορές η στιγμή μοιάζει με την προηγούμενη, άλλες πάλι σχεδόν καθόλου και κοιτάζοντας πολύ πίσω απόλυτα καθόλου.Είναι από αυτές τις γυναίκες, που τα χρόνια τις μεταμορφώνουν σε κάτι όλο και πιο όμορφο, σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι τεράστιο, σε τέρας.Η PJ Harvey είναι τέρας που μόνο να σε κατακτήσει μπορεί και άπαξ και το κάνει είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από την ομηρία της.Δεν θα ξεδιπλώσω το ταλέντο της κάνοντας κάποια αναφορά στο παρελθόν, ούτε θα μιλήσω για αδυναμία εδώ, μιας και έμαθα να μεγαλώνω ακούγοντας αυτή τη φωνή, έμαθα να πίνω ακούγοντας την θλιμμένη, οργισμένη, ευτυχισμένη, καυλωμένη.Πάντα ήμουν εκεί και στα καλά της και στα άσχημά της, και όταν έγινε γυναικάρα ήμουν εκεί και όταν έμαθε να παίζει πιάνο και να με ρίχνει σε κατάθλιψη ήμουν εκεί.Δεν μπορώ να πω, όπως όλοι εκεί έξω, πως αυτός ο δίσκος είναι ένας δίσκος που με έκανε να τον σκέφτομαι, να θέλω απεγνωσμένα να τον ξανακούσω, να τον βάλω με την μια στα καλύτερα της χρονιάς, δεν ξέρω καν αν θα τον ακούω μέχρι το τέλος αυτού του μήνα στο repeat, ξέρω όμως πως και τώρα είμαι εδώ.Βρίσκομαι εδώ καθηλωμένος  στους ήχους μιας γυναίκας που μου πήρε και μου έδωσε τόσα πολλά μέσα από συνεχής μεταμορφώσεις φωνής, σώματος, προσώπου, μαλλιών, ψυχής, δύναμης, χαρακτήρα.