TERROR BIRD-Human Culture

Την πρώτη φορά που θαύμασα την Zola Jesus, νομίζω, θα την θυμάμαι για πολύ καιρό, όσο θα θυμάμαι και αυτή ακριβώς την στιγμή.(Γιατί αναφέρω την Zola? Με έκανε να ανατριχιάσω με την φωνή της.)Την στιγμή που άκουσα αυτόν εδώ τον δίσκο.Προερχόμενος από ένα pause, ενός δωματίου γεμάτο με τα πάντα που αγαπάς και κατά καιρούς σε συγκινούν, ένα δωμάτιο που ρουφάει την ανασφάλεια, που ποτέ δεν υπήρξε.Δεν μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον δίσκο τόσο ιδιαίτερο, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε μια ειλικρινέστατη φωνή για να με καθηλώσει στα ακουστικά μου, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε μια ειλικρινέστατη μελωδία για να με οδηγήσει στο repeat, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε ένα τόσο έντονο εξώφυλλο για να κολλήσω απλά.Τόσο απλά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, χωρίς να πρέπει να ξανακούσω και να ξανακούσω, τόσο απλά σαν το απλό 'σε γουστάρω', τόσο απλά...Και εσύ που θα διαβάσεις αυτά τα τόσο απλά, προερχόμενες λέξεις από το δικό μου πληκτρολόγιο, τόσο απλά αύριο που φεύγεις, θα μου λείπεις, τόσο απλά..Και δεν με νοιάζει που γράφω σε αυτό εδώ το blog γιατί τόσο απλά για εσένα τα γράφω όλα, απλά....γιατί το να παραμένεις ερωτευμένος δεν είναι απλό, όμως με εσένα γίνεται, τόσο απλά...Καληνύχτα.