GIRLS-Father, Son, Mother, Granny, Holy Shit, Holy Ghost

Το ''Vomit'' , έκτο κατά σειρά κομμάτι του νέου δίσκου των Girls, χαρακτηρίζει πολύ καλά αυτό που θέλω να πω.Ό,τι πιο βαρετό άκουσα φέτος, με εξαίρεση το εν λόγω ξερατό.Δεν έχω κάτι άλλο να πω.Αυτά.  

1983-2011

Πάντα αργούσες, μόνο για τις διακοπές δεν αργούσες.Εντάξει, κανένα δεκάλεπτο, αυτό συγχωρείται. Άλλωστε σου έλεγα, συνήθως, μισή ώρα νωρίτερα ότι έφευγε το καράβι.Μου έγινε μάθημα τότε που το χάσαμε, εκείνο το καλοκαίρι, θυμάσαι;Χρόνια συζητούσαμε να πάμε στη Σαμοθράκη, φέτος θα ήταν επιτέλους η χρονιά.2006 και η αμαξάρα μας πήρε φωτιά.

''Έφερα μαζί μου και το κομμάτι που ακούγαμε τις προάλλες και γούσταρες.''

''Ποιό κομμάτι; Aυτή η μαύρη φωνή, που δεν είναι μαύρη; To ''Βack To Black'' μιλάει σε εμένα , για δυνάμωσε''

''Κι άλλο;''

''Nαι ρε μαλάκα, όσο πάει, τσίτωσέ το.''

''Τρίζουν τα τζάμια ρε φίλε.''

''Βάλτο, μαλάκα, τσίτες και στρίψε και ένα τσιγάρο να πιούμε, για το ''καλές διακοπές να έχουμε''.''

''Δεν είσαι καλά, είναι μόλις 8 το πρωί!''

''Ε, και; Να του στείλω μήνυμα;'' 

Dive In και μην το σκέφτεσαι καν

The Horrors - Dive In by apartmandairesi

''2 HEARTS''....''BLACK''

EMA-Past Life Martyred Saints

Διάβασα για εσένα προ ημερών στο pitchfork.Σήμερα σε είδα στο 8.5.Πάντα τα best new music τα ακούω, από την αρχή ως το τέλος για να κράξω ή αντιθέτως να ακούσω κάτι που θα κάνει την έκπληξη.Περιττό να πω πως το παραπάνω είναι ότι πιο παλιομοδίτικο υπάρχει στο ίντερνετ σαν ατάκα να πεις.Σκέφτηκα πως από το εξώφυλλο θα είσαι μια τεράστια μπούρδα που θα σβήσω από την επιφάνεια εργασίας μέσα σε λίγα λεπτά.Όπως κάνω με δεκάδες άλμπουμ στο τέλος κάθε μήνα.Πίστεψα πως η φετινή χρονιά είναι ανίκανη να με κάνει να θέλω τόσο πολύ να γράψω για ένα δίσκο και όχι ένα ακόμα από τα πολλά αποτυχημένα μου κείμενα.Είμαι τύπος που γράφει, γενικά, πολλές φορές για κάτι που θαυμάζω και μου είναι πολύτιμο, κάτι που γράφει ιστορία στην καθημερινότητά μου, αλλά και αυτό το παράτησα.Καιρό τώρα.

Αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.Από τώρα.Χωρίς παζαρέματα και διαγωνισμούς, αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.Γιατί το λέω εγώ, γιατί έτσι είναι.Είναι ένας δίσκος που αξίζει να αφιερωθεί, ένας δίσκος που έχει πολύ έμπνευση να δώσει.Μια ψύχωση που μπορείς να βιώσεις με το οτιδήποτε.Ένα πουκάμισο ας πούμε, το αγαπημένο σου πουκάμισο, αυτό είναι αυτός ο δίσκος.Μια επίμονη εμμονή που σου χτυπάει την πόρτα κάθε πρωί που ανοίγεις τα μάτια σου.Ξαφνικά ένιωσα πως σώθηκα από τον λήθαργο, βρέθηκε το επόμενο κόλλημα, όλα τα προηγούμενα δεν θα μείνουν, εδώ είμαστε και μένουμε πιστοί.Προσωπικά θα έβαζα ένα τεράστιο δεκάρι από την πρώτη ακρόαση.Όσο το ακούς, όμως, γίνεται ακόμα καλύτερο και ξέρεις πως αυτό θα κρατήσει για μέρες και θα αργήσει πολύ να σταματήσει.Θα ήθελα να είναι κάτι σαν την πρώτη φορά που άκουσα όλους τους αγαπημένους μου δίσκους, αλλά ξέρω πως αυτό δεν θα ξαναγίνει ποτέ...         

Don't Sit Down 'Cause I've Moved Your Chair' -New Single By ARCTIC MONKEYS

2:54-?

Ειλικρινά τώρα τι παίζει με αυτές εδώ τις αδερφές; 

έχετε ακούσει το Creeping ...;

αν όχι---->κατεβάστε εδώ . Ειλικρινά, τι παίζει και φέτος...;----->τι παίζει; 

Θα μουρλαθώ, θα φάω τα λυσσακά μου, θα βαρέσω σχιζοφρένεια.

TY SEGALL -New Album 21/06-''Goodbye Bread''

Εντάξει, σιγά το νέο, έχει ανακοινωθεί πάνω από μήνα, για όσους δεν πήραν χαμπάρι, επειδή έχουμε αδυναμία, το ομότιτλο single παρακάτω:

     

MOTORAMA - 4/4/11 @ live report at AN club

Ωραία, ένα μήνα μετά ας μιλήσουμε για βαρεμάρα. Ακούγοντας την ανακοίνωση αυτού του live χάρηκα, ιδιαιτέρως, μιας και μπάντες φρέσκιες δεν μας επισκέπτονται και πολύ συχνά.Ομολογώ πως η τιμή του εισητηρίου ήταν άκρως    




δελεαστική, 12 ευρώπουλα για να 
απολαύσεις χαλαρά την μπυρίτσα σου και να ικανοποιήσεις τα αυτάκια σου δεν ήταν άσχημη ιδέα για Δευτέρα βράδυ.Φτάνοντας εκεί διαπίστωσα πως μάλλον αυτή την σκέψη την κάνανε πολλοί, αλλά μιλάμε για πολύς κόσμος, όχι αστεία.Support δεν πρόλαβα, ήμουν αρκετή ώρα στην ουρά, μαλακία, γιατί την επόμενη μέρα διάβασα πως παίζανε οι Victory Collapse και δεν είχα ιδέα.Στοιχηματίζω πως σίγουρα ήταν πολύ καλύτεροι από το φιάσκο που ακολούθησε.Περιμένοντας γύρω στα 30 λεπτά για να πάρω μπύρες, σας λέω φίσκα το ΑΝ, μοίραζα χαιρετούρες σε άτομα που είχα χρόνια να δω, finally σκάνε στην σκηνή οι Motorama.Ωραία, 
σκέφτομαι, γαμώ τις θέσεις βρήκα, χαλαρός και σκάει το video wall από πίσω με το δάσος και το ριάκι και τα φύλλα να κουνιούνται, σα να ταίριαζε, στην αρχή.Ξεκινάει και το πρώτο ρωσσιδάκι να κουνιέται, ξεκινάει και ο τραγουδιστής με αυτή την φωνή, Tindersticks meet Joy Division φάση, λέω εντάξει για αρχή καλά πάμε.Πέρναγε η ώρα και τα μπουφάν των αγοριών και το παλτό της κοπέλας της παρέας δεν έλεγε να βγει.Συνεχίζει η βραδυά και σαν το κομμάτι να μην άλλαζε καθόλου, όλα ίδια, ένα γκλίνκι γκλίνκι η κιθαρούλα και στα διαλείμματα των κομματιών οι τύποι τρώγαν μήλα!!!Αντί να τα σπάσουν, που θα μπορούσαν, άνετα, οι τύποι τρώγαν μήλα, ούτε μια γουλιά μπύρας, μήλα!Ίσως, για να κοιμηθούν καλύτερα μετά το τέλος του live.Τα μπουφάν, μπουφάν όμως, δεν έσταξε στάλα ιδρώτα, μέχρι το encore.Ξανάρχονται χωρίς μπουφάν.Λέω, ώπα, εδώ είμαστε, θα τα σπάσουν τώρα, δεν γαμιέται, ας φύγουμε με μια καλή γεύση από εδώ μέσα.Τότε είναι που ξεκίνησαν τα χασμουρητά.Δεν μπορώ να θυμηθώ live στη ζωή μου που παρακάλαγα να τελειώσει.Συνέχιζαν εκείνοι, μήλο και γκλίνκι γκλίνκι στην κιθάρα, μήλο και γκλίνκι , γκλίνκι.Ξαφνικά τα 12 euro μου φάνηκαν πολλά, βάλε και τις μπύρες , βάλε την βενζίνη, βάλε το στριμωξίδι.Τον άλλο μήνα πάλι.

@photos by Billie Tps  
      

BLACK LIPS-''Go Out And Get It''

Βγάζουν δίσκο τον Ιούνιο, μέχρι τότε, βολευτείτε με το πρώτο τους single από το πολυαναμενόμενο ''Arabia Mountain''.

New Song by ARCTIC MONKEYS-''Brick By Brick''

PJ HARVEY-Let England Shake

Γουστάρω τις γυναίκες με τέτοιες δυναμικές φωνές, φωνές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ, που θα μπορείς να ξεχωρίσεις ανάμεσα σε άπειρους ψιθύρους, που θα μπορούσες να πεις ''ναι, αυτό είναι το κορίτσι, αυτή τη φωνή άκουσα χθες στον ύπνο μου''.Η PJ Harvey είναι από αυτές τις γυναίκες που όσο περνάνε τα χρόνια εξελίσσεται σε κάτι άλλο, σε κάτι διαφορετικό.Πολλές φορές η στιγμή μοιάζει με την προηγούμενη, άλλες πάλι σχεδόν καθόλου και κοιτάζοντας πολύ πίσω απόλυτα καθόλου.Είναι από αυτές τις γυναίκες, που τα χρόνια τις μεταμορφώνουν σε κάτι όλο και πιο όμορφο, σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι τεράστιο, σε τέρας.Η PJ Harvey είναι τέρας που μόνο να σε κατακτήσει μπορεί και άπαξ και το κάνει είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις από την ομηρία της.Δεν θα ξεδιπλώσω το ταλέντο της κάνοντας κάποια αναφορά στο παρελθόν, ούτε θα μιλήσω για αδυναμία εδώ, μιας και έμαθα να μεγαλώνω ακούγοντας αυτή τη φωνή, έμαθα να πίνω ακούγοντας την θλιμμένη, οργισμένη, ευτυχισμένη, καυλωμένη.Πάντα ήμουν εκεί και στα καλά της και στα άσχημά της, και όταν έγινε γυναικάρα ήμουν εκεί και όταν έμαθε να παίζει πιάνο και να με ρίχνει σε κατάθλιψη ήμουν εκεί.Δεν μπορώ να πω, όπως όλοι εκεί έξω, πως αυτός ο δίσκος είναι ένας δίσκος που με έκανε να τον σκέφτομαι, να θέλω απεγνωσμένα να τον ξανακούσω, να τον βάλω με την μια στα καλύτερα της χρονιάς, δεν ξέρω καν αν θα τον ακούω μέχρι το τέλος αυτού του μήνα στο repeat, ξέρω όμως πως και τώρα είμαι εδώ.Βρίσκομαι εδώ καθηλωμένος  στους ήχους μιας γυναίκας που μου πήρε και μου έδωσε τόσα πολλά μέσα από συνεχής μεταμορφώσεις φωνής, σώματος, προσώπου, μαλλιών, ψυχής, δύναμης, χαρακτήρα.

TERROR BIRD-Human Culture

Την πρώτη φορά που θαύμασα την Zola Jesus, νομίζω, θα την θυμάμαι για πολύ καιρό, όσο θα θυμάμαι και αυτή ακριβώς την στιγμή.(Γιατί αναφέρω την Zola? Με έκανε να ανατριχιάσω με την φωνή της.)Την στιγμή που άκουσα αυτόν εδώ τον δίσκο.Προερχόμενος από ένα pause, ενός δωματίου γεμάτο με τα πάντα που αγαπάς και κατά καιρούς σε συγκινούν, ένα δωμάτιο που ρουφάει την ανασφάλεια, που ποτέ δεν υπήρξε.Δεν μπορώ να εντοπίσω με ακρίβεια τι είναι αυτό που κάνει αυτόν τον δίσκο τόσο ιδιαίτερο, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε μια ειλικρινέστατη φωνή για να με καθηλώσει στα ακουστικά μου, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε μια ειλικρινέστατη μελωδία για να με οδηγήσει στο repeat, μιας και ποτέ δεν μου αρκούσε ένα τόσο έντονο εξώφυλλο για να κολλήσω απλά.Τόσο απλά χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, χωρίς να πρέπει να ξανακούσω και να ξανακούσω, τόσο απλά σαν το απλό 'σε γουστάρω', τόσο απλά...Και εσύ που θα διαβάσεις αυτά τα τόσο απλά, προερχόμενες λέξεις από το δικό μου πληκτρολόγιο, τόσο απλά αύριο που φεύγεις, θα μου λείπεις, τόσο απλά..Και δεν με νοιάζει που γράφω σε αυτό εδώ το blog γιατί τόσο απλά για εσένα τα γράφω όλα, απλά....γιατί το να παραμένεις ερωτευμένος δεν είναι απλό, όμως με εσένα γίνεται, τόσο απλά...Καληνύχτα.      

EJECT FESTIVAL 2011 (22/06)

Ανακοινώθηκε, λέει, το πρώτο όνομα του Eject

...And You Will Know Us By The Trail Of Dead-Tao Of The Dead

Μάλλον θα είχα να γράψω πολλά για πολλές κυκλοφορίες, έτσι σκεφτόμουν σήμερα μόλις μπήκα στο μπλογκ, αλλά έχω κάποιες αδυναμίες, τόσο μεγάλες αδυναμίες που ξεχνάω και το όνομά μου ακόμα στο άκουσμά τους.Δεν θα ξανασυναντήσουμε την εποχή του ''Source Tags And Codes'' , αυτό είναι γεγονός, καμία ελπίδα περί τούτου.Δεν θα ξαναπέσουμε ποτέ πάνω σε ''Αnother Morning Stoner'' και πολύ πιθανόν να μην ξανααντικρίσουμε ποτέ τον Conrad Keely να βιάζει τον εξοπλισμό της μπάντας επί σκηνής.Δεν θα ξαναγίνω ποτέ 25 χρονών, κάτι το οποίο αντιλήφθηκα πολύ αργά, ποιος είναι αυτός όμως που δεν γουστάρει να γυρίζει πίσω, να ρίχνει μια κλεφτή ματιά σε χώρους που πέρασε μια ολόκληρη ζωή;Μπορεί η μπάντα αυτή να μην καλύπτει την παιδική μου ηλικία, περνάει, όμως, σα σίφουνας και ντύνει, μουσικά, φάσεις που πραγματικά ήμουν παιδί.Φτάνοντας στο 2011 να που σκουντουφλάω στο ''Summer Of Dead Souls'' και για μια στιγμή, τα παίρνω όλα πίσω.Δεν συναντάμε εδώ ένα δίσκο μεγαλείο, αλλά ένα δίσκο που είναι ότι πιο ολοκληρωμένο έχουν γράψει από το 2002, με λίγο παραπάνω φλυαρία, όπως συνηθίζουν τα τελευταία χρόνια, αλλά με κάποια κομμάτια που τεντώνουν τα αυτιά.Αναρωτιέμαι αν θα έπρεπε να ασχοληθώ, στην ηλικία που βρίσκομαι, μου αρέσει, όμως, τόσο πολύ να μιλάω για τους TOD που δεν με σταματάει τίποτα.Δεν βάζω φρένο στα γούστα μου, σπάστε τα ρε μουνιά, σας γουστάρω, μου λείψατε!