PROLAPSE....How things sound on the verge of collapse

Χρειάζομαι ένα κλικ εδώ.Σκέφτηκα ποιο θα είναι αυτό.Ας μιλήσουμε για τέχνη ξανά...όχι για καλλιτεχνίες, τέχνη σκέτο.Για πόσο καιρό μπορείς να δημιουργείς;Πόσο καιρό μπορείς να υποστηρίζεις αυτό που κάνεις και το αποκαλείς τέχνη;Πότε έρχεται το τέλος;
Για μερικές μπάντες σίγουρα ξεκινάει από την πρώτη μέρα.Για άλλες πάλι αργεί και το κουράζουν πολύ και άλλες απλώς επαναπαύονται και τρώνε απο τα στρωμένα για πολλά χρόνια.Αυτές είναι οι κλάσικ μπάντες φαντάζομαι, μεγάλη φήμη, πολλούς φαν, πλατινένιοι και χαμός από πωλήσεις στα t-shirts.
Οι Prolapse δεν μπαίνουν σε καμία κατηγορία από τις παραπάνω, αυτοί επέλεξαν το δρόμο του "ήλθον, είδον και απήλθον".Οχτώ χρονάκια κράτησε η ιστορία τους (1992-2000), τέσσερα δισκάκια όλα κι όλα.Ξεκίνησαν και κούφαναν κόσμο με το Pointless Walks To Dismal Places, ακολούθησε το μέτριο αλλά πιο experimental και noisy Backsaturday, κόψανε κωλαράκια με το Italian Flag και έκλεισαν με το Ghosts of Dead Aeroplanes.Σαν κάτι να μου θυμίζει η πορεία τους.Μου θυμίζει εμένα με μία τέχνη που λέγεται μαγειρική.Την πρώτη φορά ηταν γαμάτο, τη δεύτερη εντελώς χημείο με καλές στιγμές, τη τρίτη γλείφανε τα χέρια τους και τη τέταρτη δεν υπήρχε χόρος για σχολιασμούς...είχα αποδείξει ήδη από πριν πόσο καλός μπορώ να γίνω.Από τότε δεν έχω ξαναφάει.
Μπάντα που πέρασε στα ψιλά γράμματα αλλά όλοι οι μεγάλοι των 90's έκαναν κραααα.... για να παίξουν μαζί τους.Ούτε αυταπάτες, ούτε βασιλοαλληθορισμοί, μόνο μουσικούλα.Μουσική που έφτιαχνε το κοινό, μουσική που ξεσήκωνε, μουσική που τάιζε τα αυτιά.Σίγουρα η attraction των Prolapse ήταν η διακριτική σκωτσέζικη προφορά του Mick Derrick που ακόμα και διαβάζοντας τους στίχους δεν καταλαβαίνεις σχεδόν τίποτα.Σαν αυτό που μας κάνανε στα αρχαία ελληνικά και το προωθούσαν πολλές καθηγήτριες που είχαν πήξει από την αμπαλοσύνη των μαθητών "αν δε ξέρεις μετάφραση,διάβασε και πες μας το νόημα".Έτσι.....!Aπό την άλλη η μοναδική γυναικεία παρουσία Linda Steelyard δεν πήγαινε πίσω κι αυτή, μαθήματα ορθοφωνίας μάλλον δεν είχαν στο Leicetser τότε.Τι να τα κάνεις μωρέ...?Punk rock και noise βρωμούσε το πάλκο τους, ταραχή και χάος επικρατούσε στα live τους.O αριστερός λοβός έπαιρνε κι έδωνε και στο τέλος η μουσική τέχνη γκαβωνότανε.
Στο ψητό και πάλι οι Prolapse δεν υπάρχουν πια, τα σπάσανε για να κάνει ο καθένας τη δουλειά του.Η πτώση δεν έγινε ποτέ, είμαστε ακόμα σε μία φάση πρόπτωσης σε μία φάση Prolapse......

Italian Flag

Pointless Walks To Dismal Places

Inspired by boredom:
One of the most underrated emotions.