Πωπω γελάω και ο Jesus το χαβά του,μόλις πήρε το μάτι μου μία φοβερή ατάκα που ειπώθηκε για αυτή τη μπάντα προσπαθόντας να παρουσιάσει τον πρώτο δίσκο και λέει τα εξής "They’re like all the songs Kim Gordon sings in Sonic Youth, but played by Motorhead at their early-’80s peak".
Εντάξει γουστάρω αντιθέσεις, μου αρέσει το μαύρο σε συνδυασμό με το άσπρο και πορώνομαι με τα γλυκόξινα αλλά ο δίσκος που μόλις άκουσα μου κάνει περισσότερο για βραστή ακαθάριστη πατάτα.Με αυτό το σκατί χρώμα και τη σκατί υφή και τη βρωμερή μυρωδιά, ούτε λίγο βουτυράκι, ούτε λίγο φιλαδέλφεια βρε αδερφέ....το κάτιτις του να το γλυκάνει λίγο.Το σιχαίνομαι όταν γίνομαι σκληρός αλλά πραγματικά δε θα νιώσω καλά άμα αναφερθώ διθυραμβικά σε αυτό που άκουσα.Αυτός είναι ο δεύτερος δίσκος, τώρα αν ο πρώτος είναι έτσι όπως τον περιγράφουν, πάω πάσο και γίνομαι φαν, μέχρι τότε όμως μπορώ να διευκολύνω τις επιλογές σας.Δεν αξίζει τα 83.9 ΜΒ που θα πιάσει στη μνήμη σας και θα είναι χάσιμο χρόνου αν χρειαστεί να καταναλώσετε πάνω από 2 λεπτά για να το κατεβάσετε.Αν τον ακούσετε κιόλας, που είναι γούστο σας καπέλο σας, θα έχετε προσθέσει και άλλη μία ώρα στο χάσιμο χρόνου σας.Μη χάσετε την ευκαιρία να το βάλετε να παίξει δυνατά την ώρα που κοιμάται κάποιος κοντά σας, δε θα καταλάβει χριστό.
Χαζοίντι λονδρέζικο μεν, χαζοίντι original δε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου