Επιτέλους καθαρίσαμε.....Τις πήρα τις σκόνες με μια σκούπα που αγνοείται το πόσο καιρό έχει να χρησιμοποιηθεί.
Έφτιαξα τις ταύλες στο κρεββάτι,το ίσωσα γιατί η γούβα που κάνει δεν αφήνει το κεφάλι μου να ηρεμήσει.
Η κλήση που παίρνει το μαξιλάρι μετατρέπει την ημικρανία μου σε εφιάλτη.Βρίσκομαι σε ένα φαρμακείο και η ζυγαριά με δείχνει παχύσαρκο.Ανορθόδοξο.Αν ψάξει κάποιος παλιότερές μου αναρτήσεις θα ανακαλύψει πως δεν γράφω και πολύ καλά λόγια για τις Dum Dum Girls.Τι έχει αλλάξει,λοιπόν;Τίποτα.Και πάλι δεν θεωρώ δικαιολογημένο τον ντόρο που απέκτησε το συγκεκριμένο όνομα,απλώς τώρα ακούγονται ευχάριστα,δεν με ενοχλούν.Μου άρεσε το I Will Be,αν και είμαι απόλυτα πεπεισμένος πως έπειτα από σύντομο χρονικό διάστημα δεν θα το ξαναβάλω να παίξει.Οι εισαγωγές είναι εξαιρετικές,έχεις την αίσθηση ότι κάτι καλό έρχεται,κάποια στιγμή σκάει,για λίγο.Μου άρεσε η καλύτερη παραγωγή,για να πω την αλήθεια,ο παλιατζουρέ ήχος ενώ με φτιάχνει,στις Dum Dum Girls συνέβαινε το αντίθετο.Δεν έχω τη φήμη του σταθερού χαρακτήρα,αλλάζω γνώμες σαν τα πουκάμισα,ίσως σε ένα μήνα να με τρελαίνουν,ίσως,πάλι,να τις σιχαίνομαι.Εδώ και κάμποσο καιρό έχω ένα πρόβλημα στο να γράφω,έχω αποφασίσει να κάνω πράγματα,να κάνω όλα όσα έχασα και προσπαθώ να αναπληρώσω.Βαρέθηκα να ξοδεύω ώρες στον υπολογιστή,να κατεβάζω διαρκώς δίσκους,να ασχολούμαι τόσο πολύ με τη φωτογραφία.Μου αρέσει να αγγίζω,να μυρίζω τις εικόνες που εγώ ο ίδιος φωτογραφίζω.Επιστρέφω στον σκοτεινό θάλαμο,προς το παρόν,έχω και τέτοιες κλασσικούρες σπίτι μου,μέχρι να ακούσετε και εσείς το I will be...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου