Wounded Lion-Wounded Lion

Σήμερα αγόρασα νέα τηλεόραση.Ψηφιακός δέκτης και τα ρέστα.
Δεν έχω ιδέα τι είναι όλα αυτά μιας και η γενιά μου δεν είναι και τόσο της τεχνολογίας και τα πάντα τα μαθαίνω τελευταίος.
Μου εξήγησε ένας τύπος στο κατάστημα που με κοιτούσε σαν εξωγήινο,που ζεις ρε μάγκα μου και δεν έχεις πάρει χαμπάρι;
Έλα ντε που σκατά έζησα εγώ και είμαι τόσο πίσω;Ήθελα να γράψω για τους Bokomolech σήμερα αλλά δεν έχω λόγια,ούτε για αυτόν τον δίσκο έχω λόγια αλλά τουλάχιστον μου υπενθυμίζει γιατί είμαι τόσο πίσω,στα πάντα.Σνομπάρω την εξέλιξη,την εξέλιξη στα πάντα,θα προτιμούσα η ζωή να είχε βασικά πράγματα,να κρατούσε η καθημερινότητα τον ρομαντισμό του τότε.Να διαβάζαμε φανζίνς,να ψάχναμε το κορίτσι με μεθόδους δύσκολους,να μην κολλούσαμε την μούρη μας στο msn,να στέλναμε γράμματα,να δίναμε απλά ραντεβού,χωρίς κινητά.Γιαυτό μου αρέσει αυτός ο δίσκος.Έχει αυτή την τρέλα,την παλιά τρέλα,την τρέλα των Black Lips,την ψυχεδέλεια των Wooden Shjips,την νοοτροπία του πίνω μπύρες και κουνιέμαι,μεθάω και ξυπνάω σε ένα σπίτι που δεν ξέρω σε ποιον ανήκει.Ξέρω όμως πως είναι σωστό που βρίσκομαι εδώ,δεν έχω κάνει την λάθος κίνηση,χωρίς να θυμάμαι τίποτα.Καταπληκτικά,περνάμε υπέροχα για ακόμα ένα Σάββατο,σπίτι της Κατερίνας....