Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

The Fiery Furnaces live review at An Club 02/03/09

 Kαι έγινε κάποια στιγμή η αναφορά για κάτι οικογένειες και πόσο χαιρόμαστε που παίζουμε στην Ελλάδα και τι καλά και τι ωραία στην Αθήνα και εγώ σημασία καμία.Για να είμαι ειλικρινής πριν λίγο ανακάλυψα ότι είναι αδέρφια (αρχικά νόμιζα ότι παίρνονται)  και ότι έχουν ελληνική καταγωγή.Καμία σημασία όμως και πάλι.
Μπαίνοντας στο Αn Club συναντήσαμε στο πάλκο γύρω στα 10 άτομα και απ'ότι καταλάβαμε ήταν το η μπάντα που θα σαπόρταρε τους Fiery Furnaces και έχοντας διαβάσει στην ανακοίνωση της συναυλίας για τάχα μου επεισοδιακές εμφανίσεις των The Voyage Limpid Sound  πλησιάσαμε για να δούμε τα επεισόδια από και εμείς από κοντά.Επεισόδιο κανένα, όλα καλά και ανθηρά και προσωπικά δεν χειροκρότησα καν.Στο θέμα μας πάλι....
Ας το πάρω λίγο ανάποδα χρονικά......το "τα σπάσανε ρε φίλε" ενός μουδιασμένου συμπατριώτη στο τέλος της συναυλίας μου ακουστηκέ προκλητικά προκλητικό και μη θέλοντας να δώσω συνέχεια, αρκούσε από μέρους μου ένα "εντάξει κομπλέ".Τι διαφορετικό θα μπορούσα να απαντήσω από τη στιγμή  που εγώ και ο σούπερ επί σχεδόν 1 1/2 ώρα πληκτούσαμε μέσα σε ένα κοινό που όπως σωστά παρατηρήθηκε κανείς δεν ήξερε κανέναν στοίχο (εκτός δύο ατόμων), κανείς δεν λικνίστικε (εκτός δύο ατόμων) και κανείς δεν χειροκρότησε με όλη του την καρδιά.Δε ξέρω μάλλον περίμενα πολλά περισσότερα πράγματα από μία μπάντα τέτοιας κλάσης.Περίμενα την Eleanor να τα κάνει γης μαδιάμ στη σκηνή  με το τρόπο της, περίμενα τον Matt να κάνει κόλο την κιθάρα του......και περίμενα......συμπαθητική μπαντούλα αλλά ως εκεί.Το βήχα της Eleanor δε τον δικαιολογώ καθώς οι καλλιτέχνες δεν αρρωσταίνουν ποτέ και ποιος έχει ξαναδεί τραγουδιστή να χτυπάει σφηνάκια νερό πάνω στη σκηνή, εκεί ήταν που ξενέρωσα μου φαίνεται.Σε μία ανάπαυλα που έπαιξε για να σκουπιστούν ο μπασίστας και ο ντράμερ και για ένα και μοναδικό τραγούδι που πήραν τα αποκλειστικά ηνία τα δύο αδέρφια είχα την εντύπωση ότι κάπως ανέβηκε το κέφι αλλά δεν έφτασε και στο τσακίρ....
αρά από τα μισά και πέρα της συναυλίας όλα μου φάνηκαν λίγο πιο συμπαθητικά.
Έπαιξαν καμιά 15άρα τραγούδια μεταξύ αυτών το Drive To Dallas και I'm going Away από τον καινούριο δίσκο τους.Από τις πιο μέτριες συναυλίες που έχω δει τελευταία αλλά τουλάχιστον είδαμε και επί το έργο τον μπασίστα Jason Lowenstein των Sebadoh που φάνηκε να το ευχαριστιέται......άντε και τον Bob d'Amico στα ντραμς.



*Η δεύτερη φωτογραφία δεν είναι από το Αn Club αλλά την έβαλα μιας και η Eleanor και ο ντράμερ φορούσαν τα ίδια ρούχα.

2 σχόλια:

  1. Θα διαφωνήσω, τα σπάσανε ρε! Ειδικά στο Κ44.. Αλλά γούστα είναι αυτα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν ξέρω για τον compatibility,εγώ δεν την βρίσκω με cow girls.

    ΑπάντησηΔιαγραφή