Jagat Skad - Bloomsday

Nα είσαι καλός ως το θάνατο...έτσι λέγεται το βιβλίο που αποφάσισα να ξεσκονίσω σήμερα από την παλιά βιβλιοθήκη μας.Ανοίγοντας τις κιτρινισμένες σελίδες του, παρατηρώ τις πληγές που έχουν αφήσει πάνω του μερικά χαλίκια.Ποιος ξέρει πόσο καιρό έχω να το ανοίξω, ποιος να ξέρει από ποια παραλία έκλεψαν οι σελίδες του αυτά τα πέτρινα παράσημα...κόλλησα με τα χαλικάκια.

Λευκά, μαύρα, καφετί, γκριζωπά και όλα ακόμα και τώρα στο σκοτεινό δωμάτιο μου... λαμπερά.Κρίμα που δε θυμάμαι την παραλία, θα επέστρεφα σήμερα κιόλας.Ζώντας μέσα στην πόλη ενθουσιάζομαι με τα στοιχεία που σε στέλνουν έξω από αυτή και σε βάζουν σε άλλο mood και σου επαναφέρουν στιγμές που ήσουν αλλού...τώρα δε θυμάμαι καθόλου αλλά αυτά τα χαλικάκια παραμένουν μία ευχάριστη έκπληξη για σήμερα.

Όταν μεγαλώσω αρκετά θα ανατρέξω σε όλα τα βιβλιά που έχω διαβάσει και θα βρω όλες τις σημειώσεις που έχω κάνει πάνω σε αυτά.Πάντα έβρισκα σε ένα βιβλίο μία φράση, μία λέξη που να αντικατόπτριζε τα συναισθήματα μου.Χρησιμοποιούσα τα βιβλία σαν ένα είδος προσωπικού ημερολογίου...ταυτίζομαι με τις σκέψεις του συγγραφέα και τις αφουγκράζομαι, τις κάνω δικές μου, τις βάζω μέσα μου, παρασύρομαι και νίωθω.Θα μπορούσε να θεωρηθεί ψυχαναγκασμός αυτό αλλά όπως και να είχε με κέρδιζε.

Να είσαι καλός ως το θάνατο....στο εξώφυλλο ένα αγόρι σε στάση σκέψης πάνω από ένα τετράδιο και φόντο ένα ανοιχτό παράθυρο με ένα εξωχικό τοπίο.Εγώ από την άλλη, σε θέση σκέψης με ένα λαπτοπ και ένα τεράστιο καλημέρα απέναντι που μου μόστραρε μία τράπεζα.Ζηλεύω το νεαρό αγόρι για το υγιές περιβάλλον που το τοποθετεί το εξώφυλλο.Ανατρέχω σε μερικές σημειώσεις και αντιγράφω εδώ την πιο βασανιστική. " Το παράξενο είναι ότι γύρω από τον πονεμένο άνθρωπο όλα είναι τόσο φυσικά κι εύθυμα, έτσι που σχεδόν δε σου κάνει καρδιά να ζήσεις, αφού η ζωή μετέχει τόσο λίγο στα βάσανα σου."

Όχι βασανισμένος δεν υπήρξα ποτέ, δε ξέρω τι με τράβηξε σε αυτή τη πρόταση τότε...σίγουρα τίποτα το εύθυμο.Σκέφτομαι να γίνω καλός μέχρι το θάνατο αλλά τι θα μου προσφέρει αυτό?Ας παραμείνω ένα αρχιδάκι μέχρι το θάνατο και αυτό θα μου αποφέρει πολλά περισσότερα νομίζω.Λεφτά, γυναίκες, δόξα και σεβασμό.Κάνω λάθος...?

Παράλληλα ακούω αυτό το δισκάκι με τους Jagat Skad...χάλια όνομα αλλά και πάλι όσο και αρχιδάκι να είμαι, ακούγοντας αυτό τον indie μελωδισμό που αποπνέει μια καλοσύνη και ένα ένα ανοιξιάτικο χαμόγελο δε μπορώ να το απαρνηθώ...θα είμαι καλός μέχρι το θάνατο τσουτσέκια και όποτε χρειάζεται να το θυμάμαι θα ακούω αυτό το δισκάκι που μου θυμίζει τη μητέρα Τερέζα.Bloomsday σήμερα για εμένα και τα λουλούδια ανθίζουν, τα πουλιά κελαηδούν και ο ουρανός καταγάλανος.Πως γίνεται να μην είσαι καλός τουλάχιστον για σήμερα...?Πως μπορεί να σε χωρίζουν σήμερα...?Πως μπορούν να σε απολύουν σήμερα....?

Κλείνω αυτό το κείμενο σε συνθήκες τόσο παράξενες και ασυνήθιστες, στην ίδια κρίση απελπισίας στην οποία θα τελειώσει κάθε έργο που θα αρχίσει στη ζωή.....