Έχω πολύ καιρό να χρησιμοποιήσω τραίνα,λεωφορεία,είχα ξεχάσει πως είναι να μοιράζεσαι το ίδιο μεταφορικό μέσο με δεκάδες φάτσες στο ίδιο βαγόνι,είχα ξεχάσει,επίσης,πως είναι να ακούς μουσική με ακουστικά.Καταλληλότερος δίσκος από το ''Abyss in B Minor'' δεν ξέρω αν υπήρχε για σήμερα.Μπασταρδεμένοι ήχοι,άρρωστοι τελείως και κάπου εκεί ανάμεσα κάτι οικείο.
-Μπάμπη;Εσύ είσαι;
-Mαλάκα,απίστευτο.....Σε πετυχαίνω μετά από 3 χρόνια στο τραίνο;;;;;;;
-Κοίτα να δεις,και έχω πάρει το τραίνο μετά από 3 χρόνια και εγώ.....
Κάπως έτσι βρίσκουμε ανάμεσα στους ήχους των Serena Maneesh τόσο οικείους ήχους αλλά το κάνουν με τόσο δική τους ταυτότητα,ομολογώ με έχει συνεπάρει.Με είχε συνεπάρει από την πρώτη γνωριμία μου μαζί τους και σήμερα με μια κυκλοφορία.......λουκούμι....Πολύ ιδιαίτερη μπάντα που,πραγματικά,αρνούμαι να την κατηγοριοποιήσω κάπου.Δεν ξέρω αν θα φανεί τόσο κοινότυπο αν πω ότι μου θυμίζουν My Bloody Valentine,αλλά,θα το πω.Θυμίζουν My Bloody Valentine και κάπου κάπου μου φέρνουν στο μυαλό και τους Sonic Youth.Γάμησε η μέρα,ήλιος και παρέα από τα παλιά.Μόλις καλύψω και το ερωτικό κενό,ελπίζω σύντομα,θα μπορώ να δηλώνω γαμώ τα παιδιά.
p.s:Μη μου πείτε πως η τύπισσα της μπάντας δεν είναι ό,τι πιο καυτό μας έδωσε το 2010 μέχρι στιγμής;;;;;!!!!
Ασύλληπτη δισκάρα..............
ΑπάντησηΔιαγραφήΓάματα
ΑπάντησηΔιαγραφή