Lost Sounds - Black-Wave

To καλύτερο πάντρεμα blackwave, garage και punk έγινε το 2001.Όπως στο εξώφυλλο του δίσκου ένας παραμορφωμένος ουρανός ήχου προσπαθεί να καταπιεί μια ολόκληρη πόλη, έτσι και στο μυαλό μου αυτή η μουσική έχει καταπιεί πολλά κύτταρα, έχει κερδίσει έναν τεράστιο θρόνο, έχει γεμίσει όλους τους νευρώνες μου με αυτές τις synthesizer-heavy punk μελωδίες.Η απόλυτη ενέργεια που απορρέει από τα 19 tracks του album σε ταίζει και σε στουμπώνει με αποτέλεσμα ο ακροατής να επιστρέφει αυτή την ενέργεια.Δεν ξέρω πόσες φορές με έπιασε πονοκέφαλος από το ασταμάτητο και ανεξήγητο headbanging, μετά από σειρά ακροάσεων νομίζω 19 φορές.Εδώ δε χωράει ούτε η κλάψα, ούτε η μονοτονία, ούτε η μιζέρια, εδώ χτυπιέστε μέχρι τέλους και όποιος αντέξει.Σε αυτό υπογράφει η Alicja Trout και ο Jay Reatard (R.I.P). To Black-Wave έχει πάθος, έχει τσαγανό, είναι τονωτικό, είναι το φάρμακο και το πιο σημαντικό "it looks dirty but allways in a garage way".Koμμάτια όπως τα 'Plastic Skin' , 'Ocelot Rising', 'Reasons To Kill', 'Lost And Found' σε κάνουν να αναρωτηθείς που στο διάολο στεκόμουν εγώ όταν αυτός ουρανός έβρεχε τέτοια πιασάρικα ριφάκια...αναμφισβήτητα άγνωστη μπάντα ή εκτός και έχεις ασχοληθεί έστω και λίγο με τους Reatards και τους Clears από τους οποίους προήλθαν αυτά τα αρρωστημένα πλήκτρα.Πρώτη φορά παινεύω δίσκο με πάνω από 12 tracks αλλά σίγουρα το αξίζει.Η δημιουργικότητα μιας "εφηβικής" μπάντας στο μεγαλείο της.Τα σκληροπυρηνικά γυναικεία φωνητικά στην απόλυτη μορφή τους...ναι σκληροπυρηνικά αλλά με έναν περίεργα μελωδικό τρόπο, επιθετικά και γεμάτα φροντίδα συγχρόνως.Δε ξέρω πως συμβαίνει αυτό, δε ξέρω πως κατάφεραν τα ψιλοευαίσθητα αυτάκια μου να δεχθούν τέτοιους ήχους, δε ξέρω αλλά τα ευχαριστώ που άνοιξαν τις πόρτες διάπλατα σε αυτή την underrated μπάντα.Γενικά υπερισχύουν τα γυναικεία φωνητικά συγκριτικά με τις επόμενες δουλειές τους (Lost Sounds και Rats Brains and Microchips) στις οποίες όλα τα φωνητικά έρχονται σε τέλεια ισοκατανομή μεταξύ του Reatard και της Alicja.Σαν μικρή κόντρα ας πούμε αλλά που προσωπικά πιστέυω ότι για αλλη μία φορά κερδίζει το "αδύναμο" φύλλο.Όλα τα όργανα συνδέονται περίφημα αλλά το synthesizer είναι αυτό που δίνει τον διαφορετικό αέρα και κάνει την επανάσταση, δημιουργώντας την αίσθηση ότι βρισκόμαστε λίγο έξω από τα νερά του garage και του punk και ότι μπαίνουμε σε μια πιο σκοτεινή πλευρά του new wave.Απλώς ακαθόριστο, απλώς πρωτοποριακό, απλώς πιασάρικο, απλώς ΤΕΛΕΙΟ.!

Download